Het jaarlijkse clubuitje naar de Kyll viel dit jaar op het weekend van Hemelvaart. Een kleine afvaardiging vertrok al op maandag, de overige vissers volgden op woensdag en donderdag.
Weerbericht: lekker
Waterstand: prima
Water: glashelder
Locatie: Zendscheid e.o.
Gezelschap: uitmuntend
Organisatie: Rolf is de man!
Zoals inmiddels wel een beetje traditie is geworden, verbleven wij in Haus Kylltal in Zendscheid, een prima uitvalsbasis voor een paar dagen forellen vangen op stromend water. Direct viswater voor de deur, maar ook keuze uit een aantal mooie stukken in de buurt. De vliegen die ‘het deden’ waren de avond ervoor nog doorgegeven, dus daar werden er nog snel een paar extra van gebonden. Voor de zekerheid ook nog maar wat bindspullen mee want je weet maar nooit…
Donderdag vertrokken wij (Olof, Ron) rond 05:30 vanuit Nederland. Het was rustig op de weg en met 2 stops kwamen wij voor 10:00 bij het hotel aan. Inchecken, uitladen, omkleden en daar begon het feest. Vorig jaar had ik eens een dag aan het euronymphen gesnuffeld en ik was van plan om er dit jaar eens serieus mee aan de slag te gaan. En met succes. Lekker gevangen, forel en hier en daar vlagzalm. Het waden is toch wel een heel stuk makkelijker als het water helder is en je dus de bodem kunt zien, zo waren er stukken waar het vorig jaar niet lukte om over te steken, maar ik nu zonder problemen van de ene naar de andere kant kon komen, al heeft de waadstok daarbij wel zijn meerwaarde bewezen.
‘s Avonds na het eten zijn wij nog even terug gegaan naar een stuk bij de fabriek waar ‘s middags een paar barbelen waren gespot, maar helaas, ‘slechts’ een paar forellen. Tegen het donker klommen wij weer over het schrikdraad en gingen richting hotel. Daar werden de lege plekken in de vliegendoos aangevuld en toen ging het licht uit.
Vrijdag werden er vergunningen gehaald voor twee andere stukken. We hebben afgesproken om niet te specifiek te zijn over de stekken, ik zal ze daarom niet noemen, maar we kregen vooraf advies en dat advies was goud waard.
Vooraf waren we een beetje terughoudend als het gaat om vissen op verschillende stukken, je moet dan steeds met al je spullen in de auto op pad en omkleden en zo. Het leek erger dat het was, het viel achteraf erg mee. Bovendien werden wij beloond met goede stukken viswater waar heel erg goed werd gevangen. En dat er vis zat was wel duidelijk…
Jaap -Willem had al snel een doublet en stond op de nimf lekker te vangen. Na een uur of 2 vissen en een stuk of 10 forelletjes stuiterde mijn nimf over de bodem en bleef steken. Ik sloeg aan en zat ergens aan vast. Het was niet de bodem want het bewoog. En toen zag ik een flank schitteren, dit was een flinke, maar wat? Ik dacht even dat het snoek (!?) was want het was groot, zilverkleurig en zeker geen forel. Maar snoek op een nimf, in de Kyll, dat zal toch niet. Dit moest dan wel een barbeel zijn. Die had ik nog niet eerder gevangen.
Ik riep Jaap -Willem die een meter of 100 stroomop stond en Willem stond een meter of 30 stroomaf. Vorig jaar had ik met vrij lichte tippet gevist en dat kostte mij toen regelmatig mijn nimf aan de bodem, nu had ik er 0.16 fluor carbon aan, maar wel met een natte vlieg er boven, dus een knoopje in mijn tippet. Mijn 10 voets #3 ging krom en ik kon niet veel meer dan vasthouden, deze vis was de baas. Ik kreeg de vis niet naar mij toe en Jaap -Willem schoot te hulp. Uiteindelijk wisten wij na een minuut of 10 met 3 man de vis in te sluiten en Willem kon hem scheppen. Binnen! Wat een sensatie. Ik had een barbeel gevangen, nou ja, WE hadden een barbeel gevangen want alleen had ik het niet gered.
Na een warme hap in Birresborn gingen wij in de middag het andere parcours lopen. Wederom veel vis, eigenlijk zat op elke plek waar je het zou verwachten wel een forel, soms een hele familie. Waar ik in de ochtend ook regelmatig op de natte dropper vlieg ving, was het nu 100% op de nimf, een zwarte steenvlieg met een fluo oranje tungsten kop, maatje 12.
Dit stuk was wederom erg goed wadend te doen. Om een uur of 16:00 kreeg ik een seintje van de mannen verderop; ‘ze stijgen, kom ook hierheen’. Ik was gelukkig al bijna bij de auto, ruilde snel de nimfhengel om voor eentje met een droge lijn erop en liep naar het stuk waar JW en Willem al stonden. Het was er te diep om te waden en de kant was meters hoog, dus lastig werpen. 
Vanaf de kant vissen dan maar. We hebben er in een uur of 2 flink wat grote vissen gevangen met droge vliegen, steeds weer op de kont naar beneden om ze te landen en snel terug omhoog klimmen, op naar de volgende.
Toen het vangen wat minder werd, hebben wij er een einde aan gemaakt en zijn richting de auto’s gegaan.
‘s Avonds in het hotel een grote welverdiende bier, een borrel en mooie verhalen.
Zaterdag zou Jaap -Willem rond de lunch terug naar Nederland vertrekken, we besloten om vroeg te ontbijten en zo snel mogelijk te gaan vissen. We hadden een aardig stuk gevonden met niet teveel klim- en klouterwerk, dichtbij een parkeerplaats dus goed bereikbaar. Wij besloten daar zelf niet te vissen maar dit stuk met rust te laten voor de rest, die later zouden komen.
Een flink eind verderop gingen wij na een pittige afdaling dan wel te water. Hier gebeurde niets en we liepen via de overkant een meter of 200 verder stroomopwaarts. Daar veranderde het water van kalm naar iets spannender met hier en daar een rustige kom. Wederom zaten alle geultjes en kantjes vol met forel en kwam er weer een heleboel in onze netten terecht. Jaap -Willem stond op een rots en ik was wadend midden in de rivier uitgekomen. ‘Gooi eens op 1 uur’, pats, hangen! JW heeft blijkbaar de ogen van een havik, hij spotte vis van bijna een voetbalveld verderop! Zo hebben wij tot de lunch samen weer flink gevangen.
Toen werd het tijd om terug naar de auto te gaan. We hadden afgesproken om bij Murlenbach te verzamelen voor een groepsfoto en daarna vertrok JW terug naar huis.
Wij hebben vervolgens in Gerolstein de auto van Rolf aan de stekker gelegd – alwaar ik besloot dat ik nog even op benzine blijf 😉 – en hebben daar de lunch afgesloten met een flinke coupe italiaans ijs.
Het weer veranderde, het ging harder waaien en het werd bewolkt. Op naar de tweede ronde.
De kom waar wij op vrijdag met de droge vlieg goed hadden gevangen, was per auto goed bereikbaar en dus zouden de andere mannen het daar nog een keer proberen. Ik besloot een stuk verderop met de nimf te vissen en rustig hun kant op te waden. Ik had voor de zekerheid wel mijn reeltje met droge 4 lijn meegenomen zodat ik zowel met de nimf als droog kon vissen op 1 hengel.
Eenmaal bij de rest aangekomen besloot ik de hengel snel om te bouwen naar droog en een klein stukje stroom opwaarts te gaan staan. Ik knoopte er een flinke CDC bubble caddis aan. Bingo, die vonden ze wel de moeite waard, ik ving er een paar mee. En dan is de droge vlieg toch leuker dan de nimf. Het was er wel een stuk minder dan de dag ervoor. Ik ging nog even onderuit op de gladde stenen maar kwam er gelukkig met een natte arm vanaf.
Al wadend ging ik daarna rustig in de richting van de auto en wisselde naar een flinke meivlieg die er voor pale evening dun mee door kon. En toen gebeurde ongeveer hetzelfde als de middag ervoor; steeds meer stijgers, aanbeten kwamen steeds vaker, na een klein uur was het feest en de ene na de andere drift leverde een aanbeet op. Ik besloot de rest te laten weten dat het op mijn plek de moeite waard was. Ze waren al aan het opruimen. Ik nam het er nog even van en kwam tot de conclusie dat mijn 10 voets #3 eigenlijk ook prima droge vliegen tegen de overkant gooit. Ik heb er nog een stuk of 10 gevangen tot de anderen voorbij kwamen en richting hotel gingen. Het was goed zo, ik besloot er ook mee op te houden. Ik pakte tijdens mijn laatste keer binnen strippen nog een vis die er niet aan bleef hangen (Long Distance Release heet dat geloof ik). Ik kon op de kant blijven staan…
Zondag werd er niet meer gevist, we ontbeten, checkten uit en reden over Luik-Maastricht terug naar Nederland.
Ik ben de tel kwijtgeraakt maar de 100 forellen heb ik wel aangetikt in die 3 dagen. En natuurlijk die ene waanzinnige barbeel.
Tot de volgende keer!
