De zalm, een lezing van Richard Baay

Graag gezien, behalve bij snoektoernooien, is onze Richard. De man heeft verstand van dingen en vertelt er graag over.

Op ons verzoek ditmaal een mooie presentatie over zalm. Waar hij ze zoal ving, bijvoorbeeld tussen de beren. Maar ook waarom ze hier niet zomaar meer gevangen worden. En hoe je ze kunt herkennen. Wat het verschil is tussen de atlantische zalm en de Chinook en of ze op het zuidelijk halfrond een beetje willen gedijen.

Zo zijn er zalmen die gedurende hun leven meerdere malen van zee de rivier op zwemmen om te paaien, maar ook soorten die dat maar een keer doen. Dat paaien wordt door de mens natuurlijk wel steeds moeilijker gemaakt. De trieste realiteit is dat we er (in Nederland) goed in zijn om sluizen en dammen te bouwen. Lekker makkelijk voor de scheepvaart natuurlijk, maar het nadeel daarvan is dat stromende rivieren zijn veranderd in stilstaande bakken water met aan de in- en uitgang een grote deur die eigenlijk altijd dicht is. Dat maakt het vrijwel onmogelijk voor zalm om stroomopwaarts te zwemmen en te paaien. Tel daar een flinke milieuramp bij op en weg zijn ze. Zo is de zalm vrijwel helemaal uit de Nederlandse en Duitse rivieren verdwenen. En een zalm zwemt alleen terug naar de rivier waar ze geboren is, dus zomaar een paar vissen ergens anders vandaan plukken werkt ook niet zo eenvoudig. Je kunt dus bijna zeggen dat ‘weg is weg’.

Niet alleen de zalm heeft het er moeilijk mee, ook bijvoorbeeld de paling die vroeger de Zuiderzee in trok, komt er door ons deurbeleid niet zo makkelijk meer in. Ook leuk om te weten trouwens is dat er dus ook vissen zijn die in het zoet leven en in het zout paaien, in plaats van andersom.

Gelukkig zijn er initiatieven om hier wat aan te veranderen; vistrappen, meanderende riviertjes naast de kanalen, uitzettingen.
Hoe geweldig zou het zijn als er weer zalm terug zou keren in onze wateren. Laten wij dan wel hopen dat er geen beren op afkomen!

Tot besluit werd er gerookte zalm gegeten, met kappertjes.