Een paar jaar geleden schreef John Hoverda in ons clubblad het volgende:
Veel vliegvissers gebruiken een waadriem met clicksluiting, zonder dat ze eigenlijk weten waarvoor die dient. Een waadriem dient om te voorkomen dat water in het waadpak stroomt of nog erger: dat lucht in het waadpak – bij helemaal omkieperen – in de benen terecht kan komen, waardoor je de greep op de bodem kunt kwijtraken. Dit is echter grotendeels theorie. Bij een strak zittend neopreen waadpak krijgen lucht en water bijna geen kans om in het pak binnen te stromen. Een waadriem is dan alleen handig om een lijnmandje of schepnet aan op te hangen. Bij de gewone rubber waadpakken en de moderne (ademende) textiel waadpakken is de kans om lucht of water binnen te krijgen weer veel groter. Door water in je waadpak word je onder water geen gram zwaarder, maar door de massa van een ‘ballon’ water in je waadpak word je in je bewegingen geremd en is het moeilijker om na een val weer uit het water overeind te komen. Lucht kan in deze, niet nauwsluitende, waadpakken ook een probleem worden. Vooral als je aan het begin van de waadexercitie vergeet het waadpak te ‘ontluchten’! Dat ontluchten gaat als volgt. Waad – als dat kan en op een veilige plaats – tot het water bijna tot je heupen komt. Maak dan de waadriem even los, zodat de lucht uit je benen kan ontsnappen, wrijf de lucht uit het bovenste deel van het waadpak en sluit de riem. Dit voorkomt dat je als een Michelinmannetje met olifantsbenen in het water staat!